Posted by W roku 2017 przebywałem w Finlandii na uniwersytecie Haaga Helia University of Applied Sciences i mogłem razem z dr Anną Kimberley prowadzić badania zachowań w zespołach międzynadorowych pod kątem wykorzystania różnych metody zarządzania. Jedną z nich była również metodyka Design Thinking, którą studenci rozwiązywali pewien problem organizacyjny.
Koncepcja Design Thinking pojawiła się jako konsekwencja skoncentrowanego na człowieku podejścia do innowacji. Może być wykorzystywana nie tylko do tworzenia nowych produktów i usług, ale także do rozwiązywania problemów organizacyjnych i biznesowych skoncentrowanych na człowieku i jego problemach. Mówi się, że Design Thinking staje się bardziej atrybutem kultury organizacyjnej zespołu albo firmy niż specjalistyczną wiedzą lub metodyką zarządzania. Ja jednak jestem zdania, że jest to metodyka (szerzej niż metoda) rozwiązywania problemów organizatorskich.
Charakterystyczne elementy Design Thinking to koncentracja na użytkowniku, formułowanie problemów, wizualizacja problemów, eksperymentowanie i różnorodność. Silnie zależą od kultury i języka dominującego w zespole.
W opublikowanym artykule sformułowano dwie hipotezy. Pierwsza: zespoły wielojęzyczne wykorzystują więcej elementów Design Thinking do rozwiązania problemu niż zespoły jednojęzyczne. Druga: zespoły wielojęzyczne są bardziej zróżnicowane w stosowaniu elementów Design Thinking niż zespoły jednojęzyczne.
Oczywiście, osobnym celem tego artykułu było przedstawienie wysokiego potencjału Układu wielkości organizacyjnych i połączonych z nim narzędzi menedżerskich w badaniu zjawisk w zarządzaniu zespołem i projektem.
Uczestnikami badania byli studenci studiów licencjackich z Haaga Helia University of Applied Sciences w Helsinkach. Badanie zostało przeprowadzone od 26 września do 20 grudnia 2017 roku w Finlandii. Uczestnicy zostali podzieleni na 7 zespołów, które składały się z pięciu osób. Trzy zespoły były jednorodne pod względem kulturowym i językowym (fiński, amerykański i francuski). Cztery inne zespoły były niejednorodne zarówno pod względem kulturowym, jak i językowym. Ich wspólnym językiem roboczym był angielski.
Aby zweryfikować hipotezy wprowadziłem dość skomplikowane wskaźniki opisujące ich pracę zespołową. Ich obliczenie oparłem o znane w literaturze parametry wykorzystania Design Thinking:
- współpraca – użytkownicy starają się zrozumieć potrzeby poprzez badania i podejście jakościowe, wpływają na siebie nawzajem i koncentrują się na współpracy bardziej niż na wykonywaniu poleceń menedżera,
- określanie problemu – członkowie zespołu poszerzają problemy i przestrzeń rozwiązań, tworzą nowe pomysły podczas burz mózgów i szczegółowo określają pomysły,
- wizualizacja problemu – członkowie zespołu wizualizują pomysły i czynią je namacalnymi, ćwiczą “myślenie przez działanie”, próbują opisywać problemy i tworzyć wybory,
- eksperymentowanie – szybko prototypują i testują rozwiązania, tworząc różne opcje rozwiązywania problemów, postrzegają porażki pozytywnie, z zabawą i humorem,
- różnorodność – zespół jest zróżnicowany wewnątrz, co jest traktowane jako siła zespołu, członkowie wykonują wiele różnych czynności w drodze do rozwiązań, czynności te są mieszane i podejmowane jedna po drugiej w wielu różnych kombinacjach.
W wyniki analizy danych dotyczących pracy tych zespołów okazało się, po pierwsze, że zespoły wielojęzyczne wcale nie wykorzystują więcej elementów Design Thinking do rozwiązania problemu niż zespoły jednojęzyczne. Po drugie, że zespoły wielojęzyczne są jednak bardziej zróżnicowane w stosowaniu elementów Design Thinking niż zespoły jednojęzyczne.
Artykuł jest dość skomplikowany, ale polecam ci przeczytać cały:
Flak, O., Core Themes of Design Thinking in Mono- and Multilingual Teams